Verslag van een ervaren antropoloog
Blijf op de hoogte en volg Elske
28 Maart 2013 | Guatemala, Uspantán
De tijd vliegt! Ik ben al over de helft van mijn veldwerk!
Afgelopen weken zaten vol met interviews, observatie, participatie, ‘hanging out’, vertrouwensbanden opbouwen en andere veldwerkzaken. Inmiddels zit ik aardig op koers met mijn onderzoek. Regelmatig heb ik een interview met een informant die ik dan vraag naar zijn/haar mening over de gezondheidszorg in Uspantán, hoe dit verbonden is met de overheid, wat er is veranderd na het gewapende conflict, enzovoort. Ze geven me stuk voor stuk interessante informatie die ik dan probeer te koppelen, en met grotere theorieën probeer te verbinden. Na deze interviews kruip ik achter de computer om ze uit te werken. Meestal neem ik mijn interviews op waardoor ik ze letterlijk uit kan typen, maar dat is meestal een uur werk per opgenomen kwartier. Pittig dus, en ongelofelijk saai. Maar dat hoort er allemaal bij!
Net als dat het inwoner zijn van Uspantán er bij hoort. Ik wordt steeds vaker herkend op straat, en begin hier al echt een netwerkje op te bouwen. We hebben onze vaste plekjes waar we onze benodigdheden kopen, of waar we even wat gaan drinken (dat ene cafétje hier). Maar ook de dronken mannen die ons lastig vallen (“ben je al getrouwd schatje, of kom je met mij een likeurtje drinken?”) of het gebrek aan water en soms zelfs elektriciteit zijn zaken die er bij horen.
Daarom is het fijn om soms even de stad uit te gaan, en om daarna weer terug te komen.
Zo zijn we laatst een dagje weg geweest met ons gastgezin. Met zijn zessen in een klein autootje die regelmatig uitviel, en waar eigenlijk maar vier mensen in passen. De rit was al een heel avontuur, zeker toen er een plastic zakje met levende vissen aan boord kwam voor onze lunch. We reden naar een zwembad om daar lekker te gaan lunchen. Helaas zat er geen water in het zwembad waardoor we daarna alsnog naar de rivier gingen, die natuurlijk veel mooier was. Ondertussen zette ons gastgezin ons steeds meer biertjes voor, die er met de hitte van de dag flink in knalden.
In het weekend bezochten we Coban. We zaten in een van de mooiste, en tevens goedkoopste hostels waar ik ooit heb gezeten. Klassieke muziek, mannen in pak die de deur voor je open doen, orchideeën, biologische groenten, taarten waar je U tegen zegt, gratis hapjes tussendoor en een lekkere fles rode wijn. En dat voor vijf euro per nacht! We hebben er dan ook flink van genoten. In ieder geval, de eerste dag. Helaas werd ik ’s nachts wakker met een maag die niet vaak zo van streek is geweest. De volgende dag kon ik niet eens water binnen houden waardoor ik alleen maar kon kijken naar deze lekkere taarten, en ze niet kon proeven. Gelukkig komen we er nog terug!
Het volgende weekend stond Chichicastenango op de planning. Een stadje met de grootste toeristische markt van Guatemala, maar verder dan ook niet zo veel andere zaken. Een beetje saai dus. Gelukkig werd het weekend opgeleukt door een paar andere antropologen die we hier ontmoetten. We hebben traditioneel getrouw gekingsd en lekker over de markt rondgelopen. Fijn om weer bekende gezichten te zien, en andere veldwerkverhalen te horen.
Afgelopen weekend hadden we ‘terugkomweekend’, een weekend waarbij alle Utrechtse studenten samen komen en er ook een docent uit Utrecht in Guatemala was. We konden met elkaar veldwerk ervaringen uitwisselen en elkaar tips geven. Het was een erg nuttig en gezellig weekend, wat nog eens werd opgeleukt door de Nederlandse stroopwafels en dropjes!
Deze week is het Semana Santa, de heilige week voor Pasen. Dat houdt in dat alle kinderen vakantie hebben en veel winkels en andere zaken dicht zijn. Vooral het einde van de week ligt het land hier een beetje plat, waardoor Welmoed en ik morgen naar Xela vertrekken, de stad waar we onze Spaanse cursus hebben gedaan. Hier gaan we de ceremonieën voor Semana Santa bekijken en genieten we even van de luxe van een grote stad.
Afgelopen maandag organiseerde ons gastgezin een feestje voor Semana Santa. Hartstikke leuk, een keer wat anders dan een filmpje kijken! Ze hadden een paar vrienden uitgenodigd en we gingen lekker barbecueën. Het was een gezellige avond, totdat onze gasten teveel Cuba Libre’s, wijn en bier hadden gedronken en na hun vertrek naar huis terugkeerden naar ons huis omdat ze langer bij de twee blanke meisjes wilden blijven… dit liep uiteindelijk uit op een kleine vechtpartij met onze gastvader. We werden in ieder geval goed beschermd, maar het plezier van het feestje was snel voorbij.
Maar onze gastvader heeft me gisteren ook meegenomen naar zijn avocadobomenplantage, in de bergen bij Uspantán. Prachtig! En vandaag liet hij me meekijken bij hoe hij een klant van de apotheek consulteerde, omdat deze jongen in het ziekenhuis geen aandacht krijgt en hij al een jaar lang ziek rond loopt en niet kan werken, terwijl hij 22 jaar is. David (mijn gastvader) onderzocht hem en schreef hem een stuk of vijf medicijnen voor, voor vijf verschillende ziektes en kwalen. Maar de jongen kon deze medicijnen helaas niet betalen. David kan ze niet gratis weg geven, maar de jongen heeft dus niet het kapitaal om zijn gezondheid te ‘kopen’, waardoor hij nog langer ziek blijft. David heeft hem uiteindelijk een injectie gegeven en twee soorten medicijnen. Dit is de harde werkelijkheid van mijn onderzoek, en het doet je keihard realiseren hoe fantastisch het gezondheidssysteem in Nederland is. Niet meer zeuren dus!
Verder staat er voor komende tijd op de planning dat ik meer ga participeren. Dat houdt in dat ik hopelijk binnenkort wordt gebeld door de mannen van de ambulance dat er een emergency is, en dat ik mee mag! Kijk, dat zijn de spannende activiteiten van een antropoloog!
Morgenochtend ga ik naar de spoedeisende hulp in het ziekenhuis, om daar een ochtend mee te lopen. Volgende week mag ik meelopen met de consulten en de apotheek in het ziekenhuis, en we hopen met ons gastgezin de bergen in te gaan om daar medicijnen te brengen in de kleine dorpjes. Genoeg spannende dingen op de planning dus!
I’ll keep you up to date!
Afgelopen weken zaten vol met interviews, observatie, participatie, ‘hanging out’, vertrouwensbanden opbouwen en andere veldwerkzaken. Inmiddels zit ik aardig op koers met mijn onderzoek. Regelmatig heb ik een interview met een informant die ik dan vraag naar zijn/haar mening over de gezondheidszorg in Uspantán, hoe dit verbonden is met de overheid, wat er is veranderd na het gewapende conflict, enzovoort. Ze geven me stuk voor stuk interessante informatie die ik dan probeer te koppelen, en met grotere theorieën probeer te verbinden. Na deze interviews kruip ik achter de computer om ze uit te werken. Meestal neem ik mijn interviews op waardoor ik ze letterlijk uit kan typen, maar dat is meestal een uur werk per opgenomen kwartier. Pittig dus, en ongelofelijk saai. Maar dat hoort er allemaal bij!
Net als dat het inwoner zijn van Uspantán er bij hoort. Ik wordt steeds vaker herkend op straat, en begin hier al echt een netwerkje op te bouwen. We hebben onze vaste plekjes waar we onze benodigdheden kopen, of waar we even wat gaan drinken (dat ene cafétje hier). Maar ook de dronken mannen die ons lastig vallen (“ben je al getrouwd schatje, of kom je met mij een likeurtje drinken?”) of het gebrek aan water en soms zelfs elektriciteit zijn zaken die er bij horen.
Daarom is het fijn om soms even de stad uit te gaan, en om daarna weer terug te komen.
Zo zijn we laatst een dagje weg geweest met ons gastgezin. Met zijn zessen in een klein autootje die regelmatig uitviel, en waar eigenlijk maar vier mensen in passen. De rit was al een heel avontuur, zeker toen er een plastic zakje met levende vissen aan boord kwam voor onze lunch. We reden naar een zwembad om daar lekker te gaan lunchen. Helaas zat er geen water in het zwembad waardoor we daarna alsnog naar de rivier gingen, die natuurlijk veel mooier was. Ondertussen zette ons gastgezin ons steeds meer biertjes voor, die er met de hitte van de dag flink in knalden.
In het weekend bezochten we Coban. We zaten in een van de mooiste, en tevens goedkoopste hostels waar ik ooit heb gezeten. Klassieke muziek, mannen in pak die de deur voor je open doen, orchideeën, biologische groenten, taarten waar je U tegen zegt, gratis hapjes tussendoor en een lekkere fles rode wijn. En dat voor vijf euro per nacht! We hebben er dan ook flink van genoten. In ieder geval, de eerste dag. Helaas werd ik ’s nachts wakker met een maag die niet vaak zo van streek is geweest. De volgende dag kon ik niet eens water binnen houden waardoor ik alleen maar kon kijken naar deze lekkere taarten, en ze niet kon proeven. Gelukkig komen we er nog terug!
Het volgende weekend stond Chichicastenango op de planning. Een stadje met de grootste toeristische markt van Guatemala, maar verder dan ook niet zo veel andere zaken. Een beetje saai dus. Gelukkig werd het weekend opgeleukt door een paar andere antropologen die we hier ontmoetten. We hebben traditioneel getrouw gekingsd en lekker over de markt rondgelopen. Fijn om weer bekende gezichten te zien, en andere veldwerkverhalen te horen.
Afgelopen weekend hadden we ‘terugkomweekend’, een weekend waarbij alle Utrechtse studenten samen komen en er ook een docent uit Utrecht in Guatemala was. We konden met elkaar veldwerk ervaringen uitwisselen en elkaar tips geven. Het was een erg nuttig en gezellig weekend, wat nog eens werd opgeleukt door de Nederlandse stroopwafels en dropjes!
Deze week is het Semana Santa, de heilige week voor Pasen. Dat houdt in dat alle kinderen vakantie hebben en veel winkels en andere zaken dicht zijn. Vooral het einde van de week ligt het land hier een beetje plat, waardoor Welmoed en ik morgen naar Xela vertrekken, de stad waar we onze Spaanse cursus hebben gedaan. Hier gaan we de ceremonieën voor Semana Santa bekijken en genieten we even van de luxe van een grote stad.
Afgelopen maandag organiseerde ons gastgezin een feestje voor Semana Santa. Hartstikke leuk, een keer wat anders dan een filmpje kijken! Ze hadden een paar vrienden uitgenodigd en we gingen lekker barbecueën. Het was een gezellige avond, totdat onze gasten teveel Cuba Libre’s, wijn en bier hadden gedronken en na hun vertrek naar huis terugkeerden naar ons huis omdat ze langer bij de twee blanke meisjes wilden blijven… dit liep uiteindelijk uit op een kleine vechtpartij met onze gastvader. We werden in ieder geval goed beschermd, maar het plezier van het feestje was snel voorbij.
Maar onze gastvader heeft me gisteren ook meegenomen naar zijn avocadobomenplantage, in de bergen bij Uspantán. Prachtig! En vandaag liet hij me meekijken bij hoe hij een klant van de apotheek consulteerde, omdat deze jongen in het ziekenhuis geen aandacht krijgt en hij al een jaar lang ziek rond loopt en niet kan werken, terwijl hij 22 jaar is. David (mijn gastvader) onderzocht hem en schreef hem een stuk of vijf medicijnen voor, voor vijf verschillende ziektes en kwalen. Maar de jongen kon deze medicijnen helaas niet betalen. David kan ze niet gratis weg geven, maar de jongen heeft dus niet het kapitaal om zijn gezondheid te ‘kopen’, waardoor hij nog langer ziek blijft. David heeft hem uiteindelijk een injectie gegeven en twee soorten medicijnen. Dit is de harde werkelijkheid van mijn onderzoek, en het doet je keihard realiseren hoe fantastisch het gezondheidssysteem in Nederland is. Niet meer zeuren dus!
Verder staat er voor komende tijd op de planning dat ik meer ga participeren. Dat houdt in dat ik hopelijk binnenkort wordt gebeld door de mannen van de ambulance dat er een emergency is, en dat ik mee mag! Kijk, dat zijn de spannende activiteiten van een antropoloog!
Morgenochtend ga ik naar de spoedeisende hulp in het ziekenhuis, om daar een ochtend mee te lopen. Volgende week mag ik meelopen met de consulten en de apotheek in het ziekenhuis, en we hopen met ons gastgezin de bergen in te gaan om daar medicijnen te brengen in de kleine dorpjes. Genoeg spannende dingen op de planning dus!
I’ll keep you up to date!
-
28 Maart 2013 - 11:41
Paul En Hiske:
Lieve Elske
Weer een mooi en spannend verhaal. Maar goed dat er mannen op deze aardbol bestaan om jou te helpen, niet?
We hebben weer genoten van je reis en schrijfstijl. Je kunt volgens mij zo bij Wegener gaan werken
We gaan Pasen vieren en Sjoerd komt thuis met de twee kinds omdat Christie met haar moeder naar Parijs een paar dagen gaat. Afke en Rachid komen ook met Malik die net 1 jaar is en kruipt en in de box gaat staan.
Met Marijke gaat het goed. Bijna 1 jaar zonder aanval. Blijven duimen en hopen
De laatste verrassing voor jou; Annemiek gaat 7 weken naar Ghana om daar te helpen bij weeskinderen. Ze neemt onbetaaldverlof en moet 1 juni weer beginnen bij Pieter Baan
Hopen op mooi en warme Pasen
Liefs
Paul en Hiske -
28 Maart 2013 - 15:49
Jan S. Zeinstra:
Lieve Elske,
Weer een prachtig verhaal vol met avonturen.
Die kerels daar vallen natuurlijk allemaal op blanke vrouwen met iets rossig haar.
Dat is voor hun onbereikbaar, zij missen ech wat.
Maar je slaat je er wel goed doorheen met je nuchtere Friese achtergrond.
Wij zijn terug van onze avonturen in Nieuw Zeeland, een prachtige vakantie hebben wij gehad.
Vertellen we nog wel eens.
Voor jou een hele prettige paasdagen en wij hopen, dat je je werkstuk prachtig kunt afsluiten.
Je opmerkingen over de kwaliteit van de gezondheidszorg zijn zo werkelijk. Wij zijn erg verwend.
Anderzijds is armoede ook een reletief begrip. Wat is jouw situatie ten opzichte van jouw medemens
ter plaatse. Toch kan die schrijnend zijn in onze perceptie.
Werk ze en een behouden vaart terug naar Nederland.
Vele groeten.
Jan en Greet Zeinstra -
29 Maart 2013 - 11:12
Piet:
Lieve Elske,
Dank voor je mooie verslag! Natuurlijk spreken we elkaar ook via Skype. Toch geeft het verslag ook heel goed weer hoe je je voelt en wat deze reis voor je betekent.
Een bijzondere ervaring tegen de achtergrond van de discussies over de gezondheidszorg hier. Mensen hebben bijna alles over voor een goede gezondheid dus onderzoek naar de grenzen hiervan ook buiten onze Nederlandse kaders is erg belangrijk.
Succes met de komende weken.
Gisteren waren we een koude winterdag in Amsterdam bij Maurits maar we gingen met een warm gevoel naar huis. Hier alles goed met lammetjes, kuikens en onszelf. Nu de zon nog, maar eerst straks naar Terschelling.
Groet uit Bears. -
29 Maart 2013 - 13:28
Ricky:
Chica!
Mooie verhalen weer! Ik ben echt Guate helemaal aan het herleven :)
Succes met nog een paar weken mannen van je afslaan!
Beso X -
02 April 2013 - 11:22
Marijke En Rene:
Hoi Elske,
We genieten van jouw veld-verslagen uit den vreemde!
Zelf zitten we in Spanje ten zuiden van Valencia in een kloof tussen de bergen. Hier komen de lekkerste kersen vandaan wordt gezegd, nu staan ze te bloeien als witte bruiden en zijn het de mooiste bomen van Spanje.
Ons huis ligt in een klein dorp wat tegen de berg is geplakt, we hebben terrassen als tuin en terrassen als plat. We ruilden met de eigenaren van dit huis (Engelsen) die komen in ons huis in Bears. Prima ruil met dat gure weer in Nederland. Het kan hier wel koud zijn, maar meestal schijnt de zon. We genieten volop.
Af en toe zoeken we de WiFi op in een gemeenschapshuis of gewoon een kroeg, want onze huiseigenaren zijn een beetje digibeet.
Het ga je goed lieve meid!
Hartelijke groetjes van Marijke en Rene.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
