Aardbevingen en klapbanden...
Blijf op de hoogte en volg Elske
11 Februari 2013 | Guatemala, Monterrico
Buenas días!
Een week verder, vele nieuwe avonturen!
Ten eerste heb ik er een week Spaanse lessen op zitten. Monica, mijn 7,5 maand zwangere docente is erg lief. Ik heb de afgelopen week 5x5 uren met haar aan een tafeltje doorgebracht, en daarbij mijn Spaans sterk verbeterd. De lessen bestaan uit een samenhang van grammatica, woordjes, kletsen over van alles en nog wat en soms andere leuke dingen. Zo zijn we afgelopen vrijdagmiddag naar de markt geweest waar ik de namen van groentes kon leren. Vervolgens terug in de talenschool gingen Monica en ik daar samen koken want er was ’s avonds een graduation party. Ondanks het feit dat er van onze groep Utrechtse studenten niemand naartoe ging zou het volgens Monica zou een groot feest worden waar iedereen zelfgemaakt eten mee naartoe nam. Gelukkig kreeg ik Welmoed zover dat ze met me meeging, maar toen het feest eenmaal los barstte bleek dat ik de enige was die had gekookt en er op het hoogtepunt tien mensen waren waarvan zes docenten. Desalniettemin was het best gezellig.
Een wel bruisende party hadden we de avond ervoor, toen we voor het eerst zijn gaan stappen. Cocktails kosten hier 90 eurocent, de tequila wordt gratis weggeven en de salsamuziek vult iedere kroeg. Best gezellig dus! Die ochtend zijn we naar Fuentas Georginas geweest, hot springs midden in de bergen. Hier hebben we de ochtend doorgebracht in de heerlijk warme baden. Ook heb ik voor het eerst een aardbeving meegemaakt, maar ironisch genoeg heb ik er niets van gevoeld... Misschien maar beter.
Afgelopen weekend zijn we naar Monterrico geweest, een plaats aan de kust met zwarte stranden. Het was vijf uren rijden enkele reis. Onderweg kreeg de Amerikaanse truck die voor ons reed een klapband, wat ik live zag gebeuren. Rolt er zomaar een band van zo’n ding voor je, dan schrik je wel even. Al snel stonk het dan ook flink, maar we waren er gelukkig snel bij uit de buurt. We vertrokken om vijf uur/half zes in de ochtend dus we hadden nog een hele dag bij aankomst. Dat was ook wel nodig met de ‘mañana mañana’ mentaliteit die er aan de kust heerst. Even een drankje drinken in een strandbar is er niet bij. Je kunt vrij snel bestellen, maar je zal minstens een half uur op je drankje moeten wachten. Als je dan bedenkt dat je ook nog wat wilt eten dan hebben ze na een half uur door dat je al een tijdje aan het zwaaien bent om hun aandacht. Driekwartier later krijg je je eten, wat overigens wel erg lekker is, en weer drie kwartier later kun je de rekening vragen. Deze krijg je een half uur later. Dat geeft een optelsom van drie uur om iets te eten en te drinken. Deze drie uur komt er overigens wel regelmatig iemand bij je tafel om te vragen wat je ook alweer had besteld, wat een vegetarisch broodje is, of je wel echt guacamole wilt, en nog een keer wat je ook alweer had besteld. Ach, zo werden we gedwongen om te relaxen, wat dan ook goed is gelukt en best wel chill was zo aan het strand in de stralende zon.
In de tijd die die dag nog over was hebben we in de oceaan gezwommen, met ontzettend hoge en sterke golven.
De volgende dag moesten we weer om 5 uur opstaan omdat we met een bootje door de mangrovebossen gingen varen. De zonsopkomst, de exotische vogels, de geluiden, het water.. Prachtig!! Na deze indrukwekkende tocht gingen we paardrijden over het strand, wat het hoogtepunt van het weekend zou worden. Jammer genoeg bleek dat we een kwartiertje heen konden stappen en een kwartiertje terug. De paarden weigerden te rennen dus erg spannend was het niet. Volgende keer beter!
Bij terugkomst van ons weekend stond de volgende leuke activiteit alweer op de planning. Een van de Utrechtse studenten was jarig, dus er was een surpriseparty voor hem georganiseerd in de villa van zijn gastgezin. We zaten met z’n allen in het donker te wachten tot hij binnen zou komen, en toen ‘Surprisee!’. Hij was ongelofelijk verrast, een groot succes dus. Er was ook veel werk van gemaakt, er was een piñata gekocht, een grote pop van papier-maché gevuld met snoepjes die hij met een knuppel kapot moest slaan zodat alle snoepjes eruit vlogen. De zoon des huizes is salsaleraar, dus de rest van de avond hebben we doorgebracht met salsalessen en dansen. Erg gezellig!
Al met al was het weekend een heel groot succes, en heb ik weer volledige energie voor een nieuwe week Spaans met een nieuwe docent.
Hasta lluego!
Een week verder, vele nieuwe avonturen!
Ten eerste heb ik er een week Spaanse lessen op zitten. Monica, mijn 7,5 maand zwangere docente is erg lief. Ik heb de afgelopen week 5x5 uren met haar aan een tafeltje doorgebracht, en daarbij mijn Spaans sterk verbeterd. De lessen bestaan uit een samenhang van grammatica, woordjes, kletsen over van alles en nog wat en soms andere leuke dingen. Zo zijn we afgelopen vrijdagmiddag naar de markt geweest waar ik de namen van groentes kon leren. Vervolgens terug in de talenschool gingen Monica en ik daar samen koken want er was ’s avonds een graduation party. Ondanks het feit dat er van onze groep Utrechtse studenten niemand naartoe ging zou het volgens Monica zou een groot feest worden waar iedereen zelfgemaakt eten mee naartoe nam. Gelukkig kreeg ik Welmoed zover dat ze met me meeging, maar toen het feest eenmaal los barstte bleek dat ik de enige was die had gekookt en er op het hoogtepunt tien mensen waren waarvan zes docenten. Desalniettemin was het best gezellig.
Een wel bruisende party hadden we de avond ervoor, toen we voor het eerst zijn gaan stappen. Cocktails kosten hier 90 eurocent, de tequila wordt gratis weggeven en de salsamuziek vult iedere kroeg. Best gezellig dus! Die ochtend zijn we naar Fuentas Georginas geweest, hot springs midden in de bergen. Hier hebben we de ochtend doorgebracht in de heerlijk warme baden. Ook heb ik voor het eerst een aardbeving meegemaakt, maar ironisch genoeg heb ik er niets van gevoeld... Misschien maar beter.
Afgelopen weekend zijn we naar Monterrico geweest, een plaats aan de kust met zwarte stranden. Het was vijf uren rijden enkele reis. Onderweg kreeg de Amerikaanse truck die voor ons reed een klapband, wat ik live zag gebeuren. Rolt er zomaar een band van zo’n ding voor je, dan schrik je wel even. Al snel stonk het dan ook flink, maar we waren er gelukkig snel bij uit de buurt. We vertrokken om vijf uur/half zes in de ochtend dus we hadden nog een hele dag bij aankomst. Dat was ook wel nodig met de ‘mañana mañana’ mentaliteit die er aan de kust heerst. Even een drankje drinken in een strandbar is er niet bij. Je kunt vrij snel bestellen, maar je zal minstens een half uur op je drankje moeten wachten. Als je dan bedenkt dat je ook nog wat wilt eten dan hebben ze na een half uur door dat je al een tijdje aan het zwaaien bent om hun aandacht. Driekwartier later krijg je je eten, wat overigens wel erg lekker is, en weer drie kwartier later kun je de rekening vragen. Deze krijg je een half uur later. Dat geeft een optelsom van drie uur om iets te eten en te drinken. Deze drie uur komt er overigens wel regelmatig iemand bij je tafel om te vragen wat je ook alweer had besteld, wat een vegetarisch broodje is, of je wel echt guacamole wilt, en nog een keer wat je ook alweer had besteld. Ach, zo werden we gedwongen om te relaxen, wat dan ook goed is gelukt en best wel chill was zo aan het strand in de stralende zon.
In de tijd die die dag nog over was hebben we in de oceaan gezwommen, met ontzettend hoge en sterke golven.
De volgende dag moesten we weer om 5 uur opstaan omdat we met een bootje door de mangrovebossen gingen varen. De zonsopkomst, de exotische vogels, de geluiden, het water.. Prachtig!! Na deze indrukwekkende tocht gingen we paardrijden over het strand, wat het hoogtepunt van het weekend zou worden. Jammer genoeg bleek dat we een kwartiertje heen konden stappen en een kwartiertje terug. De paarden weigerden te rennen dus erg spannend was het niet. Volgende keer beter!
Bij terugkomst van ons weekend stond de volgende leuke activiteit alweer op de planning. Een van de Utrechtse studenten was jarig, dus er was een surpriseparty voor hem georganiseerd in de villa van zijn gastgezin. We zaten met z’n allen in het donker te wachten tot hij binnen zou komen, en toen ‘Surprisee!’. Hij was ongelofelijk verrast, een groot succes dus. Er was ook veel werk van gemaakt, er was een piñata gekocht, een grote pop van papier-maché gevuld met snoepjes die hij met een knuppel kapot moest slaan zodat alle snoepjes eruit vlogen. De zoon des huizes is salsaleraar, dus de rest van de avond hebben we doorgebracht met salsalessen en dansen. Erg gezellig!
Al met al was het weekend een heel groot succes, en heb ik weer volledige energie voor een nieuwe week Spaans met een nieuwe docent.
Hasta lluego!
-
11 Februari 2013 - 18:30
Paul En Hiske:
Hoi Elske
Leuk en spannend al die verhalen. Maar je weet je uitstekend staande te houden
Heb je al mooie cactussen gezien?
Groetend
Paul en Hiske
-
11 Februari 2013 - 19:36
Mem:
Hè Elske,
Wat een avonturen en wat een prachtige scherpe foto's!!
Vooral die zwaluwen spreken ons natuurlijk aan.
Raar idee dat je een aanbeveling meemaakt en er niets van voelt. Doe wel voorzichtig.
Hier, in Groningen dan, is het ook raak, afgelopen week tot vier keer toe een aardbeving door de aardgaswinning, de bewoners van het gebied zijn ongerust.
Zo te zien en te lezen geniet je volop van al het moois dat deze wereld te bieden heeft, we blijven je volgen in je ontdekkingsreis. Binnenkort weer even skypen.
Liefs van Piet en Mem. -
11 Februari 2013 - 20:28
Jan S. Zeinstra:
Lieve Elske,
Wij hè Benin Nieuw Zeeland twee aardbevingen meegemaakt. Een met ook nog een tsunami erbij. Je schrikt je de pleuris. Alleen dit was in een simulator. Dus niet echt.
Aardbevingq valt wel mee, de tsunami is verschrikkelijk geweld, waar je niets tegen kunt doen en het gebeurt zo snel, dat het voorbij is voordat je beseft wat er gebeurd.
Zijn nu in Cristchurch waar 2 jaar geleden een zware aardbeving heeft plaats gevonden. Een bes neigde stad waar het hart is uitgeslagen. Veel puin is al geruimd, ruim 6000 beschadigde gebouwen zijn al afgebroken, 10 per dag, en er moeten nog ca. 4000 gebouwen afgebroken worden.
De ondergrondse riolering is zwaar beschadigd en moet bijna opnieuw aangelegd worden.
Vele bekabeling is ook verbroken. Herbouw en reparatie is in volle gang, maar neemt natuurlijk ook tijd. Het dagelijkse leven gaat gewoon door, men klaagt niet, vind tijdelijke oplossingen, zoals winkels in zee containers etc.
Gestaag doorwerken aarde volgende aardbeving,want die komt geheid.
Veel succes met je Spaans en verdere reizen.
Groetjes van JanenGreet vanuit Nieuw Zeeland -
12 Februari 2013 - 18:17
Pieter:
Hey Elske
Ik vind het bijzonder leuk je foto's en verslagen te lezen. Altijd, dit maal helemaal omdat het zo herkenbaar is. Als je goed kijkt kun je in Monterrico mijn voetstappen nog vinden in het zwarte zand. En wat en hoe je verteld over je Spaanse cursus is ook herkenbaar. Ik heb ook aan zo'n tafeltje buiten en onder de bomen gezeten. Ik merk dat je je uitstekend vermaakt maar dat kan ook niet anders in zo een prachtig land. Wees wijs en voorzichtig maar gebruik je zintuigen ook vooral om te genieten!
X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
