Een vakantie op Java, Indonesië
Door: elskevanputten
Blijf op de hoogte en volg Elske
04 Februari 2011 | Indonesië, Batavia
Vanwege onze vakantie voor Chinees Nieuwjaar ben ik een week in mijn eentje naar Indonesië gereisd om daar mijn vakantie door te brengen.
Jakarta is duidelijk een miljoenenstad, een metropool. Wat een mensen, scooters, auto’s, uitlaatgassen en afval. Ik had dit van tevoren gehoord en mijn uitdaging was dan ook om een mooie kant van Jakarta te vinden. Dit is gelukt. Het oude stadcentrum Kota met zijn Nederlandse invloeden en de vismarkt met de kleine steegjes is heel mooi en bijzonder. Ook de mensen zijn ontzettend aardig en behulpzaam, al heb je altijd de uitzonderingen zoals een opdringerige tourguide die constant achter me aanliep. Maar van zulke ervaringen leer je snel. ’s Avonds ben ik met de nachttrein naar Solo gegaan.
Solo is een authentieke stad met weinig toeristen, en dus was ik net als in Jakarta op mezelf aangewezen. In Solo heb ik een markt met etenswaren bezocht, en in mijn hele leven heb ik nog nooit zulke intense geuren geroken. Soms lekker, soms misselijkmakend. Mensen lagen hier letterlijk tussen de bloemkolen in te slapen en 2 meter verder lag een stapel onthoofde en geplukte kippen waar je het bloed nog uit zag komen. ’s Middags werd ik achterop een hele stoere motor naar een meditatiecentrum buiten de stad gebracht waar mij de basics van het mediteren (de ademhaling) werd geleerd. En na het doen van een watermeditatie voelde ik duidelijk verschil, heel bijzonder. Het was mooi om Solo te zien, het oorspronkelijke Indonesië.
Op mijn derde dag ben ik ’s ochtends met de trein naar de meer toeristische stad Yogyakarta gegaan. Hier ontmoette ik David, een local die me achterop de fiets rondleidde, me Indonesische woordjes leerde en waarmee ik een lekkere Bintang (Indonesisch bier) heb gedronken. In Yogya ontmoette ik de ene backpacker na de andere. Heel gezellig, en leuk om andermans reisverhalen te horen.
Na een korte nacht stond ik om 04.15 uur op om de Borobudur te bekijken. Prachtig! ’s Ochtends vroeg, in de ochtendmist, een rokende Merapi aan de horizon en met alleen het geluid van vogels en insecten en weinig toeristen vond ik deze tempel bijna nog indrukwekkender dan Angkor in Cambodja.
Deze vakantie stond niet in het teken van lekker uitslapen want op mijn laatste dag in Yogya stond ik weer om 04.15 uur op. Dit keer gingen we het resultaat van de Merapi eruptie (afgelopen oktober/november) bekijken. Wow wat is de natuur sterk en overweldigend! Alles was weggestroomd, en overal lagen grote stenen en hopen as. Verbrande kinderkleding, een half ingestort huis met een verbrande Qur-an die nog leesbaar was, een glas drinken… Je kon nog duidelijk de sporen zien van de mensen die hier hadden gewoond. Terwijl wij volgens de locals op de Merapi stonden, zo’n 2km van de krater (ik vraag me af of dat mogelijk is op zo’n actieve vulkaan) miezer regende het, waardoor het allemaal een nog grotere misère werd. Toch waren er talloze mensen bezig met het bouwen van nieuwe huizen en het planten van jonge bomen. Bovenop de berg werd ik uitgebreid geïnterviewd door de Turkse nationale televisie.
’s Middags ben ik naar een gratis massage sessie geweest. Maar, hier kwamen alleen oudere Indonesische mensen. Toen ik tussen hen in ging staan kwam iedereen naar me toe om me aan te raken en met me te praten. Gelukkig sprak een Indonesische vrouw Nederlands, wat het toch een stuk makkelijker maakte. Ik kwam hier in en klaslokaal waar de gemiddelde leeftijd 55 was, maar waar het leek alsof ik in een kleuterklas was beland. Eerst moest ik me voorstellen en een Nederlands liedje zingen (Berend Botje) en vervolgens ging de hele groep kei hard zingen, dansen, en zich voorstellen aan hun buur. De massage zelf was nog pijnlijk ook, maar het hele gebeuren was wel iets wat niet iedereen mee maakt. Ik kan geen passendere vergelijking bedenken, maar de reactie van de mensen zou hetzelfde zijn als wanneer er in Nederland een pratende en aangeklede (niet-geweldadige) Orang Utan tussen een groep mensen zou gaan zitten.
Op mijn een na laatste dag zat ik van 08.00 tot 17.00 in de trein, terug naar Jakarta. De hele rit lang waren er venters in de trein die werkelijk alles verkochten wat je je kan bedenken. Ze riepen om wat ze verkochten, maar het kwam er op neer dat ik de hele tijd hoorde; toekorenge-toekorenge-toee, wat een Indonesisch gerecht is. In Jakarta heb ik samen met een Rus met hele ‘bijzondere’ ideeën over homo’s, tattoo’s en man-vrouw (on)gelijkheid gegeten en een sheesha (waterpijp) gerookt. En als kers op de taart heb ik deze nacht heerlijk in een bed geslapen met een matras van 5cm en een hele gezellige bende bedbugs die over mij heen rende!
Al met al was het een indrukwekkende, leerzame en gezellige week, ondanks dat ik de trip in mijn eentje maakte. Wat me bovendien opviel in Indonesië was dat ik heel weinig vrouwen op straat zag. De verhoudingen waren ongeveer 80-20%, vooral in Jakarta en Solo. Aangezien ik een vrouw was en ook nog blank kreeg ik dus extra veel aandacht, wat soms erg vermoeiend kon zijn. Toen ik terug was in Maleisië was ik heel blij dat ik een huis had waar ik terug kon komen, en niet meteen doorhoefde om in een nieuwe plek te backpacken, en weer talloze heftige indrukken binnen kreeg. Deze week was een goede oefening voor wanneer ik dat wel ga doen, na mijn semester aan de Universiteit in Maleisië.
Voor foto’s: https://picasaweb.google.com/113504472505155123765/JavaIndonesie?authkey=Gv1sRgCLfojvDEkZH-KA#
x Elske
Jakarta is duidelijk een miljoenenstad, een metropool. Wat een mensen, scooters, auto’s, uitlaatgassen en afval. Ik had dit van tevoren gehoord en mijn uitdaging was dan ook om een mooie kant van Jakarta te vinden. Dit is gelukt. Het oude stadcentrum Kota met zijn Nederlandse invloeden en de vismarkt met de kleine steegjes is heel mooi en bijzonder. Ook de mensen zijn ontzettend aardig en behulpzaam, al heb je altijd de uitzonderingen zoals een opdringerige tourguide die constant achter me aanliep. Maar van zulke ervaringen leer je snel. ’s Avonds ben ik met de nachttrein naar Solo gegaan.
Solo is een authentieke stad met weinig toeristen, en dus was ik net als in Jakarta op mezelf aangewezen. In Solo heb ik een markt met etenswaren bezocht, en in mijn hele leven heb ik nog nooit zulke intense geuren geroken. Soms lekker, soms misselijkmakend. Mensen lagen hier letterlijk tussen de bloemkolen in te slapen en 2 meter verder lag een stapel onthoofde en geplukte kippen waar je het bloed nog uit zag komen. ’s Middags werd ik achterop een hele stoere motor naar een meditatiecentrum buiten de stad gebracht waar mij de basics van het mediteren (de ademhaling) werd geleerd. En na het doen van een watermeditatie voelde ik duidelijk verschil, heel bijzonder. Het was mooi om Solo te zien, het oorspronkelijke Indonesië.
Op mijn derde dag ben ik ’s ochtends met de trein naar de meer toeristische stad Yogyakarta gegaan. Hier ontmoette ik David, een local die me achterop de fiets rondleidde, me Indonesische woordjes leerde en waarmee ik een lekkere Bintang (Indonesisch bier) heb gedronken. In Yogya ontmoette ik de ene backpacker na de andere. Heel gezellig, en leuk om andermans reisverhalen te horen.
Na een korte nacht stond ik om 04.15 uur op om de Borobudur te bekijken. Prachtig! ’s Ochtends vroeg, in de ochtendmist, een rokende Merapi aan de horizon en met alleen het geluid van vogels en insecten en weinig toeristen vond ik deze tempel bijna nog indrukwekkender dan Angkor in Cambodja.
Deze vakantie stond niet in het teken van lekker uitslapen want op mijn laatste dag in Yogya stond ik weer om 04.15 uur op. Dit keer gingen we het resultaat van de Merapi eruptie (afgelopen oktober/november) bekijken. Wow wat is de natuur sterk en overweldigend! Alles was weggestroomd, en overal lagen grote stenen en hopen as. Verbrande kinderkleding, een half ingestort huis met een verbrande Qur-an die nog leesbaar was, een glas drinken… Je kon nog duidelijk de sporen zien van de mensen die hier hadden gewoond. Terwijl wij volgens de locals op de Merapi stonden, zo’n 2km van de krater (ik vraag me af of dat mogelijk is op zo’n actieve vulkaan) miezer regende het, waardoor het allemaal een nog grotere misère werd. Toch waren er talloze mensen bezig met het bouwen van nieuwe huizen en het planten van jonge bomen. Bovenop de berg werd ik uitgebreid geïnterviewd door de Turkse nationale televisie.
’s Middags ben ik naar een gratis massage sessie geweest. Maar, hier kwamen alleen oudere Indonesische mensen. Toen ik tussen hen in ging staan kwam iedereen naar me toe om me aan te raken en met me te praten. Gelukkig sprak een Indonesische vrouw Nederlands, wat het toch een stuk makkelijker maakte. Ik kwam hier in en klaslokaal waar de gemiddelde leeftijd 55 was, maar waar het leek alsof ik in een kleuterklas was beland. Eerst moest ik me voorstellen en een Nederlands liedje zingen (Berend Botje) en vervolgens ging de hele groep kei hard zingen, dansen, en zich voorstellen aan hun buur. De massage zelf was nog pijnlijk ook, maar het hele gebeuren was wel iets wat niet iedereen mee maakt. Ik kan geen passendere vergelijking bedenken, maar de reactie van de mensen zou hetzelfde zijn als wanneer er in Nederland een pratende en aangeklede (niet-geweldadige) Orang Utan tussen een groep mensen zou gaan zitten.
Op mijn een na laatste dag zat ik van 08.00 tot 17.00 in de trein, terug naar Jakarta. De hele rit lang waren er venters in de trein die werkelijk alles verkochten wat je je kan bedenken. Ze riepen om wat ze verkochten, maar het kwam er op neer dat ik de hele tijd hoorde; toekorenge-toekorenge-toee, wat een Indonesisch gerecht is. In Jakarta heb ik samen met een Rus met hele ‘bijzondere’ ideeën over homo’s, tattoo’s en man-vrouw (on)gelijkheid gegeten en een sheesha (waterpijp) gerookt. En als kers op de taart heb ik deze nacht heerlijk in een bed geslapen met een matras van 5cm en een hele gezellige bende bedbugs die over mij heen rende!
Al met al was het een indrukwekkende, leerzame en gezellige week, ondanks dat ik de trip in mijn eentje maakte. Wat me bovendien opviel in Indonesië was dat ik heel weinig vrouwen op straat zag. De verhoudingen waren ongeveer 80-20%, vooral in Jakarta en Solo. Aangezien ik een vrouw was en ook nog blank kreeg ik dus extra veel aandacht, wat soms erg vermoeiend kon zijn. Toen ik terug was in Maleisië was ik heel blij dat ik een huis had waar ik terug kon komen, en niet meteen doorhoefde om in een nieuwe plek te backpacken, en weer talloze heftige indrukken binnen kreeg. Deze week was een goede oefening voor wanneer ik dat wel ga doen, na mijn semester aan de Universiteit in Maleisië.
Voor foto’s: https://picasaweb.google.com/113504472505155123765/JavaIndonesie?authkey=Gv1sRgCLfojvDEkZH-KA#
x Elske
-
04 Februari 2011 - 07:53
Mem:
Wat weer een leuk verslag van je reis. We hadden er al even over geskyped maar met de prachtige foto's erbij wordt het beeld nog completer.
Geweldig dat je deze reis alleen maakte, want dan kom je sneller andere mensen tegen, maar wees tegelijkertijd ook voorzichtig en alert.
We reizen ikedere keer een stukje met je mee tot we over een aantal weken in Maleisie zijn.
Elske hou je goed, geniet van alles om je heen en we blijven je volgen.
Liefs uit Bears -
04 Februari 2011 - 09:01
Marije:
Wauw, wat super dat je dat gedaan hebt! Het lijkt me zo bijzonder om dat allemaal te zien, zo met de Nederlandse invloeden erbij. (:
Succes aan de universiteit!
xx -
04 Februari 2011 - 13:15
Gerda:
Frisian Flag, van Suriname naar Indonesie..:D Maar mooie foto's zeg! En wat stoer dat je helemaal in je eentje daarheen gereist bent!
En nu weer flink aan de studie jij!
BTW we zullen je heel erg missen zaterdag met roekrock:(
Xje
-
04 Februari 2011 - 16:04
Piet:
Op afstand genieten we met je mee!!!! en ... we zijn trots op je!
-
04 Februari 2011 - 16:09
Joost:
Hoi Elske,
Ik dacht dat je daar voor een
studie was ?!
Heel veel plezier!
Stormachtige hollandse groeten,
Joost -
05 Februari 2011 - 16:58
Weidumerhout:
O Elske, wat schrijf je prachtig. Leuk de beschrijving van de lokale markt,
wij hebben exact dezelfde ervaring wb de intensiteit van degeuren en kleuren,
Geniet en succes met de studie.
Eddy en Geke -
06 Februari 2011 - 16:02
ChristieFemkeSjoerd:
Hi Elske,
Wat een mooie verhalen allemaal! Super om weer even die foto's en verhalen vanuit Java te lezen temeer ik daar ook 3 maanden ben geweest tijdens mijn stage. Stoer hoor dat je daar helemaal alleen hebt rondgereisd!
Geniet van al dat moois daar!
Groeten, ChristieFemkeSjoerd -
07 Februari 2011 - 14:35
Marijke:
Indonesië is fascinerend. Wij hebben er (lang geleden) ook zeer van genoten als backpackers. We bezochten al die plaatsen waar jij ook was. Ik herinner me nog dat de mensen op de markt in Soho me steeds wilden aanraken omdat ik zo groot en wit was en maar giebelen. In Djokjakarta aten we taartjes in een theehuis en hoorden we Fries spreken! Reizigers uit Drachten! Leuk dat het alleen reizen je goed beviel. Mooie foto's maakte je van de Buruburdour. Toen wij er waren was het ook van dat grijzige weer met lage wolken, dat geeft mooier licht dan stralende zon vind ik altijd. Ik was erg onder de indruk van de rust en de uitstraling van die tempel.
Nu weer aan de studie?
Lieve groet van Marijke (en René die in de loeiende storm hout aan het binnenhalen is. De kachel moet snorren....)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
